بیجار

بیجار (همچنین بیجار، فارسی بیجار بیجار)

شهری در استان کردستان ایران است. در سال 2006، با حدود 46.156 ساکن تماس گرفته شد.[2] بیجار به دلیل قرار گرفتن در ارتفاع 1920 متری، بام ایران نیز نامیده می شود. این شهر در مسیر تجاری قدیمی همدان به تبریز قرار دارد.

اکثر ساکنان بیجار کرد هستند. بیجار به خاطر فرش های ظریف و قدیمی (← فرش ایرانی) و منسوجاتش در سطح بین المللی شناخته شده است. کلمه بیجار می تواند گونه ای از کلمه کردی Bajar/Badhar برای شهر باشد و نام کامل شهر بیجار گروس است. از دیگر اشتقاقات ادعایی نام بیجار می توان به بید زار ( مرتع ) اشاره کرد که از نظر زبانی غیر معمول است.

تولید فرش در بیجار

شهر بیجار در حدود 80 کیلومتری شمال شرقی سنندج قرار دارد. این دو شهر و اطراف آن در قرن هجدهم به عنوان مراکز مهم قالی بافی شناخته می شدند. قالی های منطقه بیجار دارای نقش و نگارهای متفاوتی نسبت به قالی های سنه هستند. بین فرش بیجار «شهری» و «روستایی» تمایز قائل شده است. فرش‌های بیجار پرز متراکم خود را از دست داده‌اند که با تکنیک مرطوب‌بافی خاص و به کمک ابزاری خاص ایجاد می‌شود. نخ های تار، پود و شمع در تمام مراحل گره زدن مرطوب نگه داشته می شوند. با خشک شدن فرش تمام شده، پشم منبسط می شود و بافت بسیار فشرده می شود. علاوه بر این، پارچه با تعلیق گره با کوبیدن شدید بر روی دستگاهی به شکل میخی که بین نخ های تار آویزان شده در هنگام گره زدن رد می شود، فشرده می شود. روش دیگر، نخ های تار در عمق لایه بندی می شوند و پارچه بیشتر با نخ های پود با ضخامت های مختلف فشرده می شود. معمولا یکی از سه نخ پود به طور قابل توجهی ضخیم تر از بقیه است. گره ها متقارن هستند، چگالی آنها 18-930/dm² است، به ندرت حتی بیش از 2100/dm².

رنگ‌های فرش بیجار بسیار پیچیده، آبی روشن و تیره و از پررنگ تا قرمز کم‌رنگ است. نقوش سنتی ایرانی و عمدتاً هراتی است، اما مینا خوانی، هارشنگ و مدال های ساده تری نیز به چشم می خورد. اغلب مدل صاف تر است. یکی از مشخصه‌ها این است که زیور آلات اغلب فاقد خطوط معمولی همراه در رنگ‌های متضاد هستند، که به‌ویژه در عناصر مدل با فرمت کوچک رایج است. با این حال، فرش‌های بیجار بیشتر با بافت خاص، سفت و سنگین‌شان قابل تشخیص هستند تا نقش و نگارشان. فرش های منطقه بیجار به سختی بدون آسیب به کف تا می شوند. فرش‌هایی با اندازه معمولی، اما فقط نمونه‌هایی از مزارع و حاشیه‌های احتمالی دارند، اغلب در تجارت با عنوان «واگیره» (فرش نقش‌دار) شناخته می‌شوند. اغلب در منطقه بیجار دیده می شوند. بیجار هنوز هم قالی‌های جدید، اغلب با طرح‌های هراتی کمتر و رنگ‌های مصنوعی خوب صادر می‌کند.[59]

بیجار و اطراف آن مرکز تولید فرش است. فرش های بیجار به دلیل ساختار ظریف و بسیار مستحکم از شهرت خاصی برخوردار هستند. آنها به خصوص مقاوم هستند زیرا نخ های پود با یک شانه آهنی مرطوب و چکش می شوند.
از آنجایی که این کار بسیار سخت است، فرش‌های بیجار اغلب توسط مردان گره می‌شوند. تار و پود آن از پنبه، پشم گوسفند از پشم و اسپامپرهای ظریف از پشم چوب پنبه ساخته شده است. اگر از گره ترکی استفاده می کنید. آنها معمولاً در کارخانه ها ساخته نمی شوند، بلکه طبق ایده های فردی بافندگان در خانه ساخته می شوند. این باعث می شود آنها سرزنده و رسا باشند.

مشخصه آن استفاده از نسخه ای از نقوش هراتی است که حاوی یک گل رز کوچک بین الماس است. این موتیف اصلی اغلب در امتداد مدالیون مرکزی (با طرح زاویه‌ای مشخص آن) قرار دارد، اما در این مورد تغییر رنگ می‌دهد.
در نسخه‌های دیگر فرش‌های بیجار از طرح‌های گل، از جمله گل رز بزرگ با هشت گلبرگ استفاده شده است. اکثرا قرمز و آبی. بهترین فرش‌های بیجار را کردها نمی‌سازند، بلکه نوادگان افشار در روستای تکاب در حدود 50 کیلومتری غرب بیدجار هستند.

بیشتر

سیاست بازگشت - شرایط - اطلاعات نشر - حفاظت از اطلاعات