Bijar

Bijar (επίσης Bidjar, περσικά بيجار Bijār)

είναι μια πόλη στην ιρανική επαρχία Kordestan. Το 2006 επικοινώνησε με περίπου 46.156 κατοίκους.[2] Λόγω της θέσης του στα 1920 μ. υψόμετρο, το Bijar ονομάζεται και η στέγη του Ιράν. Η πόλη βρίσκεται σε μια αρχαία εμπορική οδό από το Hamadan στο Tabriz.

Οι περισσότεροι κάτοικοι του Bijar είναι Κούρδοι. Το Bidjar είναι διεθνώς γνωστό για τα κομψά και αντίκες χαλιά (→ περσικά χαλιά) και τα υφάσματα. Η λέξη Bijar μπορεί να είναι μια παραλλαγή της κουρδικής λέξης Bajar/Badshar για την πόλη και το πλήρες όνομα της πόλης είναι Bijar-e Garrus. Άλλες υποτιθέμενες παράγωγες του ονόματος Bijar περιλαμβάνουν το Bid-zar (βοσκότοποι), το οποίο είναι γλωσσικά ασυνήθιστο.

Κατασκευή χαλιών σε Bijar

Η πόλη Bijar βρίσκεται περίπου 80 χλμ βορειοανατολικά του Sanandaj. Οι δύο αυτές πόλεις και τα περίχωρά τους ήταν ήδη γνωστά ως σημαντικά κέντρα ταπητουργίας τον 18ο αιώνα. Τα χαλιά από την περιοχή Bijar έχουν διαφορετικά μοτίβα από τα χαλιά Senneh. Διακρίνετε τα χαλιά Bijar "αστικά" και "αγροτικά". Τα χαλιά Bijar έχουν χάσει το πυκνό τους πέλος, το οποίο δημιουργείται με την ειδική τεχνική υγρής ύφανσης και με τη βοήθεια ειδικού εργαλείου. Τα νήματα του στημονιού, του υφαδιού και του πέλους διατηρούνται υγρά καθ' όλη τη διάρκεια της διαδικασίας κόμπων. Καθώς το έτοιμο χαλί στεγνώνει, το μαλλί διαστέλλεται και η υφή γίνεται πολύ συμπαγής. Επιπλέον, η ύφανση συμπυκνώνεται με την ανάρτηση του κόμπου με σφυρηλάτηση δυνατά σε μια συσκευή με τη μορφή καρφιού που περνά ανάμεσα από τα νήματα στημονιού που κρέμονται καθώς δένονται. Εναλλακτικά, τα νήματα στημονιού στρώνονται σε βάθος και το ύφασμα συμπιέζεται επιπλέον με νήματα υφαδιού διαφορετικού πάχους. Συνήθως ένα από τα τρία νήματα του υφαδιού είναι σημαντικά παχύτερο από τα άλλα. Οι κόμβοι είναι συμμετρικοί, η πυκνότητά τους είναι 930-2100/dm², σπανιότερα ακόμη και πάνω από 6200/dm².

Τα χρώματα των χαλιών Bijar είναι πολύ εκλεπτυσμένα, ανοιχτό και σκούρο μπλε και από πλούσια έως απαλό τρελλό. Τα μοτίβα είναι παραδοσιακά περσικά, κυρίως Χεράτι, αλλά διακρίνονται επίσης η Mina Khani, το Harshang και πιο απλά σχήματα μενταγιόν. Συχνά το μοντέλο είναι πιο ίσιο. Ένα χαρακτηριστικό είναι ότι τα στολίδια συχνά στερούνται τα συνήθη συνοδευτικά περιγράμματα σε αντίθεση χρώματα, τα οποία είναι ιδιαίτερα κοινά σε στοιχεία μοντέλων μικρής κλίμακας. Ωστόσο, τα χαλιά Bijar είναι πιο αναγνωρίσιμα από την ιδιαίτερη, άκαμπτη και βαριά υφή τους παρά από το σχέδιο τους. Τα χαλιά από την περιοχή Bijar είναι δύσκολο να διπλωθούν χωρίς να καταστραφεί το πάτωμα. Τα χαλιά κανονικού μεγέθους, αλλά παρουσιάζουν μόνο παραδείγματα πιθανών χωραφιών και συνόρων, αναφέρονται συχνά στο εμπόριο ως "Wagireh" (χαλί με σχέδια). Βλέπονται συχνά στην περιοχή Bijar. Η Bijar εξακολουθεί να εξάγει νέα χαλιά, συχνά με λιγότερο περίτεχνα σχέδια Herati και καλά συνθετικά χρώματα.[59]

Το Bijar και τα περίχωρά του αποτελούν κέντρο παραγωγής χαλιών. Τα χαλιά Bidjar χαίρουν ιδιαίτερης φήμης λόγω της λεπτής και πολύ στιβαρής δομής τους. Είναι ιδιαίτερα ανθεκτικά γιατί τα νήματα του υφαδιού υγραίνονται και σφυρηλατούνται με σιδερένια χτένα.
Δεδομένου ότι αυτό είναι πολύ κουραστικό, τα χαλιά Bidjar συχνά δένονται από άνδρες. Το στημόνι και το υφάδι είναι φτιαγμένα από βαμβάκι, το φλις από μαλλί και οι λεπτές σπάμπλες από μαλλί φελλού. Εάν χρησιμοποιείτε τον τουρκικό κόμπο. Συνήθως δεν κατασκευάζονται σε εργοστάσια, αλλά στο σπίτι σύμφωνα με τις επιμέρους ιδέες του υφαντή. Αυτό τα κάνει ζωντανά και εκφραστικά.

Χαρακτηριστική είναι η χρήση μιας εκδοχής του μοτίβου Herati που περιλαμβάνει μια μικρή ροζέτα ανάμεσα σε ρόμβο. Αυτό το βασικό μοτίβο συχνά διατρέχει επίσης το κεντρικό μετάλλιο (με το χαρακτηριστικό γωνιακό περίγραμμα), αλλά σε αυτή την περίπτωση αλλάζει χρώμα.
Άλλες εκδόσεις χαλιών Bijar χρησιμοποιούν λουλουδάτα σχέδια, συμπεριλαμβανομένης μιας μεγάλης ροζέτας με οκτώ πέταλα. Κυρίως κόκκινα και μπλε. Τα καλύτερα χαλιά Bijar δεν δένονται από τους Κούρδους, αλλά από τους απογόνους Afşar στο χωριό Tekab, περίπου 50 χλμ δυτικά του Bijar.